Magazine

Sobre "pintar palabras"

Publicado el 20 noviembre 2009 por Arela
Relacionada con mi entrada "Pintar palabras", presento una colaboración que he recibido de "O Curioso Impertinente":
SOBRE ALBERTI
"Unha exposición "virtualmente" cautivadora. Rafael Alberti, a quen no prólogo da exposición se califica como un dos nosos artistas de avangarda menos coñecidos, moi interesado no tema que nos ocupa, dixo nunha entrevista: "Yo no hago ninguna distinción entre poesía y pintura, entre la palabra y la línea, entre la expresión gráfica y la palabra".
A interacción da arte coas palabras produce a miúdo obras fascinantes. Miquel Barceló, para festexar o número 10.000 de EL PAIS, botou a vista atrás, a Picasso e a Braque, e voltou xogar co "journal" nunha espléndida portada de outubro de 2.004. O magnífico ilustrador Miguel Calatayud tamén se achegou ás palabras pintadas: no "monstruo" fúndense o significante e o significado, a palabra é o monstruo. Ou esas "cenizas" autorreferentes a arder que predín o que van ser".

MIGUEL CALATAYUD
"O magnífico ilustrador Miguel Calatayud tamén se achegou ás palabras pintadas: no "monstruo" fúndense o significante e o significado, a palabra é o monstruo. Ou esas "cenizas"
autorreferentes a arder que predín o que van ser".


"No século XIX, STAHL editou un abecedario ilustrado, "Adiviña o alfabeto", con máis intención lúdica e instructiva que artística, que ben podía ser un antecesor dos da exposición. Ese I, con puntiño e todo, Insinuado e Integrado no debuxo, a un paso de deixar de existir se as contras se fecharan, seguro que gostaba ós surrealistas. E onte mesmo rematou unha exposición sobre Valle-Inclán que, no cartel anunciador, reproducía a efixie tipográfica do escritor, composta por letras e signos ortográficos".
Vou rematar cuns fragmentiños do conto de Saúl Yurkievich, EL VAGÓN AZUL, sobre Kurt Schwitters, do que tamén se fala nese prólogo.
"Esa madera con silueta de hongo o de flecha, por su grisáceo viejo con toques de rosa, parece un ratón. Colinda con el rectángulo de papel crema, un recibo de vestuario bien legible. También se leen, a pesar de las pinceladas que los embadurnan, los recortes de periódico que pegó a la izquierda. (...)
Ensaya con los resortes, con los carretes, con las ruedas dentadas. Nada va. Recurre al armario de los papeles donde acumula tarjetas postales (su manía). cromos, boletos, recortes, las cartas que recibe, billetes con matasellos, etiquetas, sus vencidos vales de racionamiento. Todo papel que pasa por sus manos va a parar al armario."


Volver a la Portada de Logo Paperblog

Sobre el autor


Arela 417 veces
compartido
ver su blog

El autor no ha compartido todavía su cuenta El autor no ha compartido todavía su cuenta