hoy degustamos "versos a la gallega, que acompañamos con un exquisito vino albariño"

dáme unha razón
de todas as razóns que teñas, me dá unha,como sacada dun mangado de silvestresflores que as viúvas tiran ao marunha razón, por inverosímil que for,e calarei cual símbolo de asentimentoentón eu serei lanzado ao ancho mardáme unha razón, da ferida da túa alma...calquera, inxusta, parva, ou valedoiradáme a razón que queiras para calarno silencio, o teu adeus, non nos matará
esperando nun barsobre a redonda mesaunha cunca de caféperfumando este momentoa ventá sepáramedo afán de seguire vexo xentes andandocara a todos os destinosna espera interminableteño unha vaga certezaque cando chegues, amor...revivirá dentro do meuo caos incontrolableque me impulsa cara aos teus bicos
nacementonon nacemos cando nos din que nacemosnacemos cando descubrimos o porquéé que chega unha hora, entre moitas incertas,onde todo está claro, e nos convertemosfillos, irmáns, amigos, pais, avós,cun designio que cumprir, ao que ocultamosnesa fantasía chamada esperanzasobran as palabras, pois de todo diciro único certo é o que logramos facernon nacemos cando nos din que nacemosnacemos cando a conciencia nos esperta
beleza
se a palabra amor vén no teu alentoperfuma como verxel en primavera,converte a miña existencia en aduladoravibrando o corazón de sentimentonese instante nada é sufrimentopois todo é alegría verdadeira,e que importa a hora vindeirase vén con pesar e desalentovivo o tempo de agora,para encherme a alma de ternezasporque é este o momento no que imploraa miña pel sobre a túa pel, delicadezasdun desexo que exploraas túas tan inusitadas belezas