rememorando

home do fume
fíxate,
canto quixera ser o fume do cigarro
.
que como nube de aurora boreal
ten a maxia policrómica sen aplicar ao básico,
ao tedio do coñecido
.
ves?
como danza polo aire
semellante á lava que sinuosa,
cae polas abas da nada
.
e porqué non un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguease canle
entre os montes naturais do espazo
.
canto quixera ser vagabundo
escorréndome polas ventás abertas cara ao mundo,
cheo de esperanzas de que 'o fóra' non é abafador
.
deixarme levar polo vento ou pola brisa leve,
esa; que sangra por enriba do mar;
a que foxe sen descanso
.
e na brevidade dunha bafarada de fume,
tan como a vida,
selo todo
.
selo todo, todo;
figuracións do amor porque son corpóreo,
estando feito de fantasías
.
un home de fume feito con fantasmas da ilusión
e ao final
diluírme cego, xordo e mudo como un fume calquera
porque o teu bico abandona a miña boca
. 
non es tan so galega
Non es tan só galega
máis que iso amiga o teu es.
Entre todas as mulleres
a única que ao meu me chega,
a que o amor non relega
nin tan sequera un instante,
es amiga e amante
que máis alá da razón,
lévame no corazón
canto o seu sangue palpitante.
.
Non es tan só galega
un pouco perténcesme,
sos uruguaia de sobra
que en poesía sempre rega,
cando a miña senda está cega;
as follas do meu existir.
Pois nisto de vivir
vale tanto darche un bico
coma se despois diso
eu ámete ata sucumbir.