Todo pasa, y todo queda.

Publicado el 04 enero 2017 por Evamric2012

- Moltes gràcies Nena per ser com ets. Estava escoltant un programa sobre la joventut a Europa a France Culture i és impressionant la quantitat de boigeries que s'escolten!

- No sé- te respondí. El mundo no sé yo si es que esté loco, o que el sentimentalismo ya ha invadido lo cotidiano, lo sencillo. La mirada triste, la risa boba, la acidulada pintura que reviste la incertidumbre y la escarcha del miedo. Nos hacemos mayores, mi Fan.

- No, -me contestaste- es que nos van matando las ilusiones y nada es peor que eso. Y además sin razón.

Pero Nena, ya somos muchos, si bien menos de los que esperábamos, ces anges déchus, esos locos que seguimos indignándonos cada día, cada año, cada mes, cada hora, y cada segundo mientras sigamos en pie, con el cerebro en la mano y el corazón en un puño.


Foto E.M. Bastille. Un dimanche de mai.
Una reposición más, y ¿de actualidad... ?