verso libre en gallego y soneto

Publicado el 13 noviembre 2014 por Enletrasarte
home do fume
fíxate,
canto quixera ser o fume do cigarro
.
que como nube de aurora boreal
ten a maxia policrómica sen aplicar ao básico,
ao tedio do coñecido
.
ves?
como danza polo aire
semellante á lava que sinuosa,
cae polas abas da nada
.
e porqué non un río?
un Santa Lucía nervioso que zigzaguease canle
entre os montes naturais do espazo
.
canto quixera ser vagabundo
escorréndome polas ventás abertas cara ao mundo,
cheo de esperanzas de que 'o fóra' non é abafador
.
deixarme levar polo vento ou pola brisa leve,
esa; que sangra por enriba do mar;
a que foxe sen descanso
.
e na brevidade dunha bafarada de fume,
tan como a vida,
selo todo
.
selo todo, todo;
figuracións do amor porque son corpóreo,
estando feito de fantasías
.
un home de fume feito con fantasmas da ilusión
e ao final
diluírme cego, xordo e mudo como un fume calquera
porque o teu bico abandona a miña boca

sin tu mirar
soporto todo, menos la esquiva
mirada que se pierde en el pasado,
me siento muy dolido, y he pensado
cómo duele el mirar que se me priva
.
ese cielo, amor aún aviva,
con la rabia inaudita me ha dado
.
mis ojos sin los tuyos ha nublado
la poca vida inútil que yo viva
.
no me traigan jamás la luz del día,
a sufrir soledad hoy me he resuelto,
en una sombra negra dentro mío
.
te llevaste cual llanto alma mía
todo el amor nuestro ya disuelto
al más oscuro negro del vacío
.